எழுத்து: மைத்ரேயன்
இந்திய ஜனநாயகமும், தமிழக ஜனநாயகமும் ஒரு வகை கலவை ஜனநாயகங்கள்.
ஜனநாயக அமைப்புகளை மேற்கத்திய அளவுகோல்களில் வைத்து அளப்பது முற்றிலும் தவறு என்று நான் சொல்லத் தயாரில்லை. ஏனெனில் இந்திய ஜனநாயக அமைப்பே, அதன் உருவத்தைப் பொறுத்துச் சொல்கிறேன், பெருமளவு மேற்கத்திய வடிவுதான்.
- அமெரிக்கா போல ஒரு சட்ட அமைப்பு,
- ஃப்ரான்சைப் போல ஒரு கருத்தியல்,
- பிரிட்டனைப் போல ஒரு அரசு அமைப்பு
என்று மூன்று வகை ஜனநாயகங்களை மாதிரியாகக் கொண்டு அம்பேத்காரும் இதர அரசியல் சாசனகர்த்தாக்களும் கட்டமைத்தார்கள் என்று சொல்லிக் கேட்டிருக்கிறேன். அதனால்தான் ஜனாதிபதியும், பிரதம மந்திரியும் கொண்ட ஒரு விசித்திர அமைப்பு நம்முடையது.
மேலை ஜனநாயக அமைப்புகளின் பின்புலனில் கிரேக்கத்தில் முன்பு நடந்த அரசியல் மோதல்கள் இருக்கின்றன. கிரேக்க அரசியலில்- கிருத்தவத்துக்கு முந்தைய கிரேக்கத்தைச் சொல்கிறேன் – பிரதிநிதித்துவ ஜனநாயகம், நேரடி ஜனநாயகம் என்ற இரண்டு உண்டு. Direct democracy / participatory democracy, and indirect democracy/ representative democracy என்ற ஆங்கிலப் பதங்களை அப்படி முழி பெயர்த்திருக்கிறேன், மன்னிக்கவும்.
City state ஆக இருந்த கிரேக்க அரசுகளில் பல இடங்களில் குடியுரிமை பெற்றவர்கள் அரசின் செயல்பாட்டிலும், முடிவு எடுக்கும் சடங்குகளிலும் தொடர்ந்து பங்கெடுக்க வற்புறுத்தப் பட்டார்கள். அது மட்டுமல்ல, சில ஒய்ரோப்பிய நாடுகளில் இருப்பது போல வயது வந்த எல்லா ஆண்களும், முடமாக இல்லை என்றால், கட்டாயம் ராணுவ சேவை செய்தாக வேண்டும் என்று கூட வற்புறுத்தல் இருந்தது. இந்த வகை நாடுகள் / நகரங்கள் அனேகமாக participatory/ direct democracy என அறியப்படும்.
இதர அரசியல் அமைப்புகளில் சிலர் பெருவாரி மக்களின் ஆதரவைப் பெற்று பிரதிநிதிகளாகச் செயல்பட்டார்கள். இந்த வகை அமைப்பில் கூலிக்காகவும், பதவிக்காகவும், பொருளாதார வசதிக்காகவும் பணி செய்ய வந்த மனிதர்களால் ஒரு ராணுவம் அமைக்கப்பட்டது. அரசு இந்த வகை அமைப்புகளில் மக்களின் நேரடிக் கட்டுப்பாட்டில் இருந்து விலகி ஒரு தனி உரு பெற்றது. இந்த வகை அமைப்புதான் இன்று பெருவாரி மேலை நாட்டு அமைப்புகளில் ஆட்சியில் உள்ளது என்றாலும், மற்ற அரசியல் அமைப்புடைய உந்துதல் எல்லா மேற்கத்திய நாடுகளிலும் தொடர்ந்து அரசியல் அரங்கில் இடம் கேட்டு முரண்டுகிறது.
அனேகமாக இடது என்று அறியப்படும் எல்லா அரசியல் இயக்கங்களும், இந்த நகரக் குடிமகன்களால் ஆன சுய ஆர்வ ராணுவப்படை கொண்ட அரசியல் அமைப்பு வேண்டும் என்று முரண்டு செய்வன. கிருத்தவ அரசியல், வலது சாரி அரசியல் செய்யும் இயக்கங்கள் பிரதிநிதித்துவ ஜனநாயகத்தை முன் நிறுத்துவன.
அமெரிக்க அரசியலில் populism is allowed, but is filtered through gargantuan administrative rules and regulations of many layers – some fascist in origin, some elitist in nature, some repressive of working class aspirations, some purely for the sake of administrative and technical convenience- control popular participation in the political process.
In India, we have not managed to evolve such a sophisticated control system. Instead we have a deeply fascist but also populist system of political participation. It is more like the carnival model. Where people come for entertainment and get just that. They believe they participated in a deeply democratic process. But in reality it is one of the worst forms of elitist manipulation of the masses.
இருந்தாலும் பொது வெளியில் இந்திய மக்களுக்கு அரசியல் ரீதியாக இயங்க இருக்கும் சுதந்திரம் அமெரிக்கருக்குக் கிடையாது. (உதா: பெருவாரியான இந்தியருக்கு எந்த அடையாள அட்டையும் கிடையாது. அவர்கள் நாட்டை விட்டு வெளியேற மட்டும்தான் தடை உள்ளதே தவிர உள்நாட்டில் எங்கும் (கருத்தளவிலாவது) சுதந்திரமாக அவர்களால் உலவ முடியும்.
அதே நேரம் அமெரிக்கருக்கு அரசியலிலும், அரசு அமைப்புகளிலு இருக்கும் செயல் நிமித்தமான உரிமைகளும், பங்கெடுக்கும் வாய்ப்புகளும், அரசைத் தட்டிக் கேட்க இருக்கும் சட்ட, நிர்வாகக் கருவிகள் மேலும் விதிகள் எல்லாம் இந்தியருக்கு கிடையாது.
விரித்து எழுத எனக்கு நேரம் இல்லை, விருப்பமும் இல்லை.
Controlled and highly regulated american democracy is not really a people’s democracy. It is in general nicely manipulated elitist democracy. எனவே அது மோசமானது என்ற இடது சாரிப் புலம்பலை நான் முன்மொழியவில்லை. அது முன்னேற நிறைய தேவையும், இடமும் இருக்கிறது என்று மட்டும் சுட்டுகிறேன்.
இந்தியா உருவ அளவிலாவது ஒரு பொதுமக்கள் ஜனநாயகம்தான். செயல் முறையில் அது அமெரிக்க ஜனநாயகத்தை விட மோசமான மேல்தட்டு மனிதரால் கடுமையாகக் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஒரு ‘ஜனநாயகம்’ என்பதில் ஐயம் கொள்ள வேண்டாம். ஆனாலும் அதில் அமெரிக்க ஜனநாயகத்தை விட மேலான ஜனநாயகமாக வருவதற்கான வழிவகைகள் அதிகம்.
If only the indian middle class got out of its babu mentality, and learnt its key role in the system as the guardian of the ethics and functional efficiency of the state and polity, and also decides to take responsibility for the conduct of the political affairs of the nation, India will be a far superior democracy.
Of course the same path is open to americans too. But mobilizing American middle class to any mass action is far more difficult than in the case of India.
At least that is my biased opinion! 🙂
So please don’t use a lot of invectives against Indian democracy and cut it some slack. It is indeed obscene in many ways, but 1000 years of colonialism does not leave a lot of independent thinking as a culture among people of a nation.
தொடர்புள்ள வாசிப்புக்கு :: Robert B. Talisse – A Pragmatist Philosophy of Democracy – Reviewed by David Hildebrand, University of Colorado Denver – Philosophical Reviews – University of Notre Dame
தெரியாத செய்தியோடை
