Daily Archives: பிப்ரவரி 15, 2008

பதிவு, கருத்து, செய்தி அலசல் – பெப்ரவரி 14

படித்ததில் கவனத்தை ஈர்த்தவை…

1. பராக் ஒபாமாவின் பொருளாதாரத் திட்டம்:
Barak Obama - Economic Plan: Campaign Highlights

1. (அ) இந்தத் திட்டத்துக்கும் க்ளின்டனின் பொருளாதாரக் கொள்கைக்கும் ஆறு வித்தியாசம் கண்டுபிடிப்பது கூட சிரமம். – Clinton, Obama Offer Similar Economic Visions – washingtonpost.com

1. (ஆ) ஹில்லரியின் உடல்நலக் காப்பீட்டுத் திட்டம் மேம்பட்டது என்பதை தவிடுபொடியாக்கும் பராக் ஒபாமா பிரச்சாரக் கமிட்டியின் விளக்கவுரை. – Obama Camp Memo on Clinton’s Health Care Plan :: The Page – by Mark Halperin – TIME

1. (இ) எப்பா… இவ்வளவு வரி ஏற்றமா? இதற்குத்தான் ரான் பால் வல்லவர் என்கிறார்களா! – RealClearPolitics – Articles – Obama’s Gloomy Big-Government Vision: “The Wall Street Journal’s Steve Moore has done the math on Obama’s tax plan. He says it will add up to a 39.6 percent personal income tax, a 52.2 percent combined income and payroll tax, a 28 percent capital-gains tax, a 39.6 percent dividends tax, and a 55 percent estate tax.”

2. குடியரசு கட்சியின் ஹக்கபீ, ஒபாமாவை விட தாராளமாக செலவழிக்கிறாரே என்று வருந்தியிருக்கிறார்கள். பராக் ஒபாமாவின் திட்டம் அறுபது பில்லியன் கோரினால், மைக் ஹக்கபியின் வரைவு 150 பில்லியன்கள் செலவழிக்கும். – Who’s more conservative: Obama or Huckabee? « The Political Inquirer

3. இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு ஹக்கபி திட்டம் தீட்டுவது எதற்காக? தோல்வியடைந்த நிலையிலும் தொடர்ந்து மல்லுக்கட்டுவது ஏன்? நான்கு வருடம் கழித்து நடக்கும் தேர்தலை மனதில் வைத்துக்கொண்டு பிரச்சாரத்தையும் பேரையும் பரப்புகிறார். – Huckabee, the Energizer candidate – Los Angeles Times

4. அப்படியானல், இந்தத் தேர்தலில் குடியரசு கட்சிக்கு தோல்வி முகமா? அவர்களே ஆம் என்கிறார்கள். – Why Republicans Will Lose in 2008 by David R. Usher

5. அவ்வளவு எளிதாக கைவிட்டுவிட மாட்டார்கள். ஒபாமா வந்தாலும், க்ளின்டன் போட்டியிட்டாலும் ‘குற்றப்பத்திரிகை’ தயார். வருமான வரி ஏய்ப்பு போன்றவை க்ளின்டனுக்கு தூசி தட்டப்படும். – Top of the Ticket : Los Angeles Times : Past as prologue

5. (அ) ஒபாமா மேல் படிந்துள்ள கறைகளின் தொகுப்பு. – Bloomberg.com: Worldwide: “Besides his relationship with indicted businessman Antoin Rezko, Obama might face Republican criticism over contacts with a former leader of the Weather Underground, a banker with ties to a convicted felon and even his church.”

6. இளமையான வால்டர் மான்டேலை ரொனால்ட் ரேகன் எதிர்த்தபோது சொன்னாராம்: ‘என்னுடைய வயதை வைத்து உன்னுடைய அனுபவமின்மையை சுட்டிக்காட்டி நான் பேசப் போவதில்லை’. மெகெயின் x ஒபாமா: அது போல் இருக்குமா? – Presidential race: You ain’t seen nothing yet – Obama, McCain prepare to go at each other in general election: By John Mercurio

7. ஹில்லரி தோற்பது நிச்சயம். பசியோடு இருக்கும் பூனைகளுக்கு ருசி என்னும் சாதனைப் பட்டியலா வேண்டும்? RealClearPolitics – Articles – Why Hillary Will Lose: “She ran on a message perfect for a Republican primary — experience — and abandoned the key to winning a Democratic primary — the message of change — to Obama.

But too many of her votes come from Hispanics who fear blacks and from older whites who harbor residual racial feelings.”

8. எதுவாக இருந்தால் என்ன? பராக் ஒபாமாவே உகந்தவர்: ஆப்பிரிக்க – அமெரிக்கர்; அயல்நாட்டில் வசித்திருக்கிறார்; நடுப்பெயரில் இஸ்லாமியச் சொல் இருக்கிறது; அமெரிக்காவை சந்தைப்படுத்த பொருத்தமானவர். – Barbara Ehrenreich: Unstoppable Obama – Politics on The Huffington Post: “A Kenyan-Kansan with roots in Indonesia and multiracial Hawaii, he seems to be the perfect answer to the bumper sticker that says, ‘I love you America, but isn’t it time to start seeing other people?’ As conservative commentator Andrew Sullivan has written, Obama’s election could mean the re-branding of America. An anti-war black president with an Arab-sounding name: See, we’re not so bad after all, world!”

கொசுறு:

9. யவனர்களைக் கவர்வது எப்படி? (பாலபாடம் 1): Barack Obama Is Your New Bicycle

10. வெறும் வார்த்தை மட்டுமல்ல… படமும் காட்டுவோம் பராக்கிற்கு: YES WE CAN HAS

கவிஞர் மாயா ஆஞ்சேலூவின் ஹில்லரி ஆதரவுப் பேச்சு

அமெரிக்காவின் தலைசிறந்த பத்து பெண்மணிகளுள் ஒருவராக அறியப்படுவரும் பெரும் மதிப்புக்குரியவருமான கவிஞர் மாயா ஆஞ்சேலூ ஹில்லரியை ஆதரித்து ஒரு பேச்சை வெளியிட்டிருக்கிறார். ஆஞ்சேலூ ஓப்ரா வின்ஃப்ரீக்கு (ஒபாமாவின் பிரச்சார பீரங்கி) மிகவும் நெருக்கமானவர். “ஒப்ரா எனக்கு மகளைப் போன்றவள்; ஆனால் என்னுடைய நகலாக்கமல்ல” என்று சொல்கிறார். ஒபாமாவை வெறுக்கக் காரணம் ஏதுமில்லை. ஒரு பெண் என்ற வகையில் – ஒரு நல்ல பெண் எப்படியிருக்க வேண்டும் எனபதற்கு உதாரணமாக விளங்குவதால் நான் ஹில்லரியை ஆதரிக்கிறேன் என்கிறார்.

ஒபாமா கறுப்பர்களின் வேட்பாளர் அல்ல

ஒபாமா ஆட்சிக்கு வந்தால் கறுப்பர்களை முன்னேற்றுவாரா? இந்தக் கேள்வியே அபத்தமானதாகத் தோன்றுகிறது எனக்கு. இதற்கும் நம்ம சாதிக்காரன் ஆட்சிக்கு வந்தால் நம்ம சாதி முன்னேறவேண்டும் என்று எதிர்ப்பார்ப்பதற்கும் என்ன வித்தியாசம்? இதற்கு ஒரு கேவலமான பெயர் உண்டு – Nepotism.

எந்த ஒரு சமுதாயத்தையும் ஒரு தனித்தலைவரால் ஒரே நாளில் மேலேயோ கீழேயோ நகர்த்திவிட முடியாது. அப்படி எதிர்பார்ப்பது வெகுளித்தனம்.

நான் மிகவும் வெளிப்படையாக ஒபாமாவை ஆதரித்து எழுதி இந்த விவாதங்களைத் துவக்கினேன். இதற்கு முக்கிய காரணம் அவர் ஆட்சிக்கு வந்தால் கறுப்பர்களுக்கு விடிவு கிடைத்துவிடும் என்றில்லை. ஒபாமா ஆட்சிக்கு வந்தால் அமெரிக்காவின் பெரும்போக்கில் (உள்விவகாரங்கள், சர்வதேச இணக்கம்) மாற்றம் ஏற்படும் என்று நம்புகிறேன் (நான் மட்டுமல்ல இன்னும் பலரும்).

கறுப்பர் அல்லர், கறுப்பர்களுக்கு ஆதரவானவரல்லர் என்று பிரச்சாரிப்பது எதிர்போட்டியாளர்கள் (ஜனநாயகக் கட்சியையும் உள்ளடக்கி) ஒபாமா முன்வைக்கும் பல ஆரோக்கியமான விவாதங்களைத் திசை திருப்புவதற்காக மேற்கொள்ளும் பிரச்சாரம். துரதிருஷ்டவசமாக அது எளிதில் விற்பனையாகிறது.

இந்தக் கேள்வி மிகவும் முக்கியமானது “களத்தில் இருக்கும் மற்ற தலைவர்களைக் காட்டிலும் ஒபாமாவால் கறுப்பர்களுக்கு அதிகத் தீங்கு விளையுமா? அல்லது வேறுவகையில் கேட்டால் “களத்தில் இருக்கும் தலைவர்களில் ஒபாமாவைக் காட்டிலும் கறுப்பர்களுக்கு நன்மை தரக்கூடியவர் யார்? அப்படியென்றால் அவை என்னவாக இருக்கும்?”

கறுப்பர் பிரச்சனைகளை பேச மறுக்கும் ஒபாமா கறுப்பர்களின் வேட்பாளரா ?

அமெரிக்க ஜனாதிபதி தேர்தலில் உலகில் உள்ள பலரின் கவனத்தை ஈர்த்து இருப்பவர் பாராக் ஒபாமா. இவர் ஜனநாயக கட்சியின் வேட்பாளாராக வெற்றி பெற்று பிறகு ஜனாதிபதி தேர்தலையும் வென்றால் அமெரிக்காவின் முதல் ஆப்ரிகன் அமெரிக்கன் (கறுப்பர்) ஜனாதிபதி என்ற சரித்திரம் நிகழும். ஆனால் இந்த சரித்திரங்கள் எந்தளவுக்கு அவர் சார்ந்த சமுதாயத்திற்கு உதவக்கூடும் ?

எந்த நாட்டிலும் இத்தகைய “முதல்” சரித்திரங்கள் அந்த தலைவர்கள் சார்ந்து இருந்த சமுதாயத்திற்கு உதவியதில்லை. இந்தியாவிலேயே எத்தனையோ உதாரணங்கள் உண்டு. இந்தியாவின் முதல் பெண் பிரதமரால் இந்தியப் பெண்களுக்கு கிடைத்தது என்ன ?

இந்தியாவின் முதல் “தமிழ்” ஜனாதிபதியான அப்துல் கலாம் மூலமாக தமிழர்களுக்கு கிடைத்தது என்ன ? இந்தியாவின் முஸ்லீம் ஜனாதிபதியால் குறைந்தபட்சம் குஜராத்தில் நியாயம் கிடைத்ததா ?

இந்தியாவின் தற்போதைய முதல் சீக்கிய இனத்து பிரதமரால் சீக்கியர்களுக்கு கிடைத்தது என்ன ?

இவர்கள் எல்லாம் அதிகார மையங்களின் பிரதிநிதிகள் மட்டுமே.

இத்தகைய கேள்விகள் அமெரிக்காவிலும் எழுப்பப்படுகின்றன. அத்தகைய ஒரு கட்டுரையை சமீபத்தில் வாசித்தேன். அந்தக் கட்டுரையில் இருந்து சில வரிகள் :

Assuming that Senator Barack Obama can win the White House, the relevant question, nonetheless, is whether he can save Black America.

Rev. Jesse Jackson, in a recent Chicago Sun-Times op-ed piece, apparently would answer this question in the negative. A presidential candidate who is afraid to raise Black issues is also afraid to offer Black solutions.

Our condition is so dismal that we need someone who can save Blacks in America and not someone who can simply win the White House. The criminal agents include racial genocide, racial mentacide, economic warfare, chemical warfare, environmental warfare, biological warfare and police terrorism.

It is a contradiction in terms for someone who wins the White House to also solve Black problems. Again, Blacks are being asked to endorse and finance our own oppression. Oppression cannot occur without the acquiescence of the oppressed. The White House is the headquarters for white supremacy. It reminds Blacks of the “Big House.”

மேலும் வாசிக்க – Is Obama Really “The One”?

தொடர்புடைய இடுகை –
ஒபாமா கறுப்பரா ? ஒபாமா கறுப்பர்களின் பிரதிநிதி அல்ல…

நவம்பர் 4, 2008!!

நம்ம ஊரு தேர்தல் போல எளிதாக புரிந்து கொள்ளக் கூடியதல்ல அமெரிக்க தேர்தல்! பல விதிமுறைகளும் “குழப்பங்களும்” நிறைந்தது.

அயோவா (Iowa)வில் ஆரம்பிக்கும் இந்த குழப்பங்கள், டிசம்பரில் Elecrol Collegeல் தான் முடியுது.

இதில் பணந்திரட்டும் சக்தி, விகிதாச்சார பிரதிநித்துவ கணக்கு, பிரதிநிதிகள்(Delegates), பெரிய பிரதிநிதிகள் (Super delegates), கட்சியின் இறுதி முடிவு (அப்ப ஓட்டு போட்ட மக்கள்..?), தேர்தல் கல்லூரி (Elecrol College)னு எவ்வளவு குழப்பனுமோ அவ்வளவு குழப்பி, குழம்பி கடைசியா புஷ் மாதிரி ஒருவரை அமெரிக்கா அதிபராய் ஆக்குவார்கள்!

‘Sliding Door’ (அதாங்க நம்ம 12B திரைப்படம்) போல — 2000ல் மக்கள் செல்வாக்கு இருந்தும் Electrol Collegeல் பெரும்பான்மை இல்லாததால் தோற்ற ஆல்கோர், ஒரு வேளை வெற்றி பெற்றிருந்தால் …………….. இவ்வளவு குழப்பங்கள் வந்திருக்குமா என்பது கடவுளுக்கே வெளிச்சம்!!

பெரிய புதன், பெரிய வெள்ளி மாதிரி தேர்தல் நேரத்தில் “பெரிய செவ்வாய்’ பிரபலம்.

அமெரிக்கர்கள் இரண்டு முறை ஓட்டு போடுகிறார்கள்.

முதல் முறை – களத்தில் இருக்கிற நாலோ அல்லது ஆறு பேரில் யார் சிறந்த ஜனாதிபதி (இரண்டு கட்சிகளிலும் சேர்த்து) என்று,

இரண்டாவது முறை, நவம்பர் 8ம் தேதி — இறுதியாக நிற்கும் “அந்த” இரண்டு பேரில், “அடுத்த நாலு வருடத்திற்கு அமெரிக்க ஜனாதிபதி யாரு?”னு முடிவு பண்றாங்க.

ஆரம்பத்தில் இரண்டு கட்சிகளுலிருந்து “போற வர்வங்கலாம்” – மொத்தம் 8 பேர்(!) களத்தில் இறங்க…

குடியரசுக் கட்சியிலிருந்து (சின்னம்:யானை & நிறம்:சிகப்பு) – ஜான் மெக்கெய்ன், மைக் ஹக்கபி, ரான் பால், ஆலன் கீஸ், மிட் ராம்னி, ரூடி ஜியூலியானி, ஃப்ரெட் தாம்ஸன், டன்கன் ஹண்டர்

ஜனநாயக கட்சியிலிருந்து (சின்னம்:கழுதை & நிறம்:ஊதா ) – பாரக் ஒபாமா, ஹிலரி கிளிண்டன், ஜான் எட்வர்ட்ஸ், மைக் கிரவல்,டெனிஸ் குசினிச், பில் ரிச்சர்ட்சன், கிரிஸ் டாட், ஜோ பிடன்.

ஜனநாயக கட்சியில் எளிதாக கணிக்க முடிந்தது…. பாரக் ஒபாமா அல்லது ஹிலரி கிளிண்டன் என்று..

ஆனால் குடியரசுக் கட்சியில் யார் வருவார்கள் என்பது அவ்வளவு எளிதாக சொல்ல முடியவில்லை (என்னைப் பொறுத்த அளவிலாவது…!!)

ஆனால் இப்பொழுது குடியரசுக் கட்சியிலிருந்து ஜான் மெக்கெய்ன் என்று கிட்டதட்ட முடிவாகி விட்டது.
ஜனநாயக கட்சியில்தான் கடும் போட்டியா இருக்கு…

போன செவ்வாய் கிழமை (பிப்ரவரி 7, 2008) வரை ஹிலரி கிளிண்டன் 1045* பிரதிநிதிகளுடன் முன்னிலை இருக்க [பாரக் ஒபாமா 960* ]… { * — பெரிய பிரதிநிதிகளையும் சேர்த்து }

இந்த வாரம் (பிப்ரவரி 15, 2008), 1253 பிரதிநிதிகளுடன் பாரக் ஒபாமா முன்னிலையில் இருக்கிறார். [ஹிலரி கிளிண்டன் 1211….]

அடுத்த முக்கிய செவ்வாய், மார்ச் 4, 2008! பார்க்கலாம் — ஹிலரியா ஓபாமானு??

ஈராக் போர் – மெக்கெய்னும் ஒபாமாவும்

அமெரிக்கா, ஈராக்மீது போர்தொடுத்து இன்றுவரை அதில் மாட்டிக்கொண்டு முழிக்கிறது. ஈராக்கில் சதாம் ஹுசைன் கொல்லப்பட்டதுதான் மிச்சம். தினம் ஒரு கார் குண்டு. பலர் சாவு. பெய்ரூட், பாலஸ்தீனம்போல எப்போதும் கனன்று கொண்டிருக்கும் தீவிரவாத நெருப்பு. இந்தச் சாதனையை இன்றுவரை பெருமையாக சொல்லிக்கொள்பவர் ஜார்ஜ் புஷ். தனது அந்திமக் காலத்திலும்கூட ஈராக்கில் வெற்றியை நிலைநாட்டிய தனது பெருமையை ஊடகங்களில் தானே மெச்சிக்கொள்கிறார் புஷ்.

ரிபப்ளிகன் கட்சி வலதுசாரிக்கூட்டம் நிரம்பியது. ஏற்கெனவே வியட்நாமில் சண்டைபோட்டு பல மாதங்கள் கைதியாக இருந்து திரும்பிய போர்நாயகன் ஜான் மெக்கெய்ன் ஈராக் போரை ஆதரிப்பவர். இவரது பொன்வாக்கு: “They said that we would never succeed militarily; then we began to succeed militarily. Granted, we still have a long way to go in Iraq. And then they said they can’t succeed politically.”

ராணுவ வெற்றி என்பது எது? வெற்றி என்பதை எப்படி வேண்டுமானாலும் வரையறுத்துக்கொள்ளலாமா? சதாம் ஹுசைனைக் கொல்வதுதான் வெற்றி என்றால் அமெரிக்காவுக்கு ராணுவ வெற்றி கிடைத்துவிட்டது. சதாம் ஆட்சியை ஒழித்துக்கட்டுவதுதான் வெற்றி என்றால் அது நடந்துவிட்டது. அதற்குமேல்? அடுத்து பல பத்தாண்டுகளுக்கு ஈராக் ஒரு சுடுகாடாக மட்டுமே இருக்கப்போகிறது. அமெரிக்கப் போர் காரணமாக.

மெக்கெய்ன் தனது இணையத்தளத்தில் “Fighting Islamic Terrorists – Progress in Iraq” என்று ஒரு தனிப் பகுதியையே வைத்து நடத்துகிறார். அதைப் பார்ப்பவர்களுக்கு அமெரிக்கா, இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகளை அடக்குவதற்காக ஈராக் போய் சண்டைபோடுவதான ஒரு தோற்றம் ஏற்படக்கூடும். அமெரிக்கா ஈராக்மீது போர்புரிய ஆரம்பித்தபோது, ஈராக் ஒரு தோல்வியுற்ற அரசமைப்பாக இல்லை. அங்கே, ஏகப்பட்ட நெருக்கடிகள் இருந்தாலும், பல சேவைகள் தொடர்ந்துவந்தன. ஆனால் அமெரிக்கப் படையெடுப்புக்குப் பிறகு அத்தனை அரசாங்கச் சேவைகளும் நொறுங்கிப்போயின. விளைவாக பொதுமக்கள் கடுமையான நெருக்கடிக்குத் தள்ளப்பட்டார்கள். தீவிரவாதக் குழுக்கள் வலிமை பெற்றன. கள்ள ஆயுதச் சந்தையில் கிடைக்கும் அமெரிக்க மற்றும் பிற நேச நாடுகளின் ஆயுதங்களையே கையில் ஏந்தி தீவிரவாதிகள் அமெரிக்கப் படைகளையும் பொதுமக்களையும் குறிவைத்துத் தாக்குதல் நடத்தத் தொடங்கினார்கள்.

ஷியா, சுன்னி முஸ்லிம்களுக்கு இடையே இருந்துவந்த வெறுப்பு சதாம் ஹுசைன் காலத்தில் உள்ளடங்கி இருந்தது. இப்போது அது வெளிப்படையாகப் பரவியுள்ளது.

ஆக, பின்விளைவுகள் எதைப்பற்றியும் சிந்திக்காமல் அமெரிக்கா ஆரம்பித்துவைத்த போர் இன்று ஒரு நாட்டை முற்றிலும் அழித்துள்ளது; இனியும் தொடர்ந்து அழிவு நிலையிலேயே அந்த நாட்டை வைத்திருக்கும்.

மற்றொருபுரம் அமெரிக்கா, இந்தப் போருக்குச் செலவழிக்கும் பணம் எக்கச்சக்கம். இதன் தேவை என்ன? அப்படி செலவழித்து என்ன சாதனையை அமெரிக்கா புரியப்போகிறது என்று அங்கு யாருமே கேட்பதில்லை. ஒபாமாவைத் தவிர!

இப்போது ஈராக்கில் நடக்கும் போரில் செலவழிக்கப்படும் பல நூறு பில்லியன் டாலர்களை அமெரிக்காவின் பொருளாதார மேம்பாட்டுக்கு செலவழிப்பேன் என்று சொல்லும் ஒரே ஆள் ஒபாமா. இந்தப் போர் நடந்திருக்கவே கூடாது என்று மனப்பூர்வமாகச் சொல்லும் ஒரே ஆள் ஒபாமா.

இந்தப் போரை ஆதரித்த ஒரே காரணத்துக்காகவே ஹிலாரி கிளிண்டன் பிரைமரியில் தோற்கடிக்கப்பட வேண்டியவர். இன்றுவரைகூட அவர், தான் செய்தது தவறு என்று ஒப்புக்கொள்ளவில்லை.

ஒபாமா கறுப்பரா ? ஒபாமா கறுப்பர்களின் பிரதிநிதி அல்ல…

சுமார் 80% கறுப்பர்கள் ஒபாமாவை ஆதரிப்பதாக சமீபத்தில் சி.என்.என் தெரிவித்தது. ஆனால் ஒபாமா உண்மையில் கறுப்பரா என்ற கேள்விகளும் இங்கு உண்டு. ஒபாமாவின் அம்மா கறுப்பர் அல்ல. ஒரு வெள்ளையர். அவர் அப்பா ஆப்ரிக்காவைச் சேர்ந்தவர். அமெரிக்காவில் கறுப்பர்கள் எதிர்கொண்ட ஒடுக்குமுறையை ஒபாமா எதிர்கொள்ளவில்லை. எனவே அவர் அமெரிக்க கறுப்பர்களின் பிரதிநிதியாக முடியாது என்ற வாதங்கள் இங்கு உள்ளன.

அது குறித்த ஒரு கட்டுரை : மொழிபெயர்க்க நேரமின்மையால் ஆங்கிலத்திலேயே தருகிறேன்.

What Obama isn’t: black like me

…..After all, Obama’s mother is of white U.S. stock. His father is a black Kenyan. Other than color, Obama did not – does not – share a heritage with the majority of black Americans, who are descendants of plantation slaves.

Of course, the idea that one would be a better or a worse representative of black Americans depending upon his or her culture or ethnic group is clearly absurd. Even slavery itself initially came under fire from white Christians – the first of whom to separate themselves from the institution were Quakers. The majority of the Union troops were white, and so were those who have brought about the most important civil rights legislation.

Why then do we still have such a simple-minded conception of black and white – and how does it color the way we see Obama? The naive ideas coming out of Pan-Africanism are at the root of the confusion. When Pan-African ideas began to take shape in the 19th century, all black people, regardless of where in the world they lived, suffered and shared a common body of injustices. Europe, after all, had colonized much of the black world, and the United States had enslaved people of African descent for nearly 250 years.

Suffice it to say: This is no longer the case.

So when black Americans refer to Obama as “one of us,” I do not know what they are talking about. In his new book, “The Audacity of Hope,” Obama makes it clear that, while he has experienced some light versions of typical racial stereotypes, he cannot claim those problems as his own – nor has he lived the life of a black American.

Will this matter in the end? Probably not. Obama is being greeted with the same kind of public affection that Colin Powell had when he seemed ready to knock Bill Clinton out of the Oval Office. For many reasons, most of them personal, Powell did not become the first black American to be a serious presidential contender.

I doubt Obama will share Powell’s fate, but if he throws his hat in the ring, he will have to run as the son of a white woman and an African immigrant. If we then end up with him as our first black President, he will have come into the White House through a side door – which might, at this point, be the only one that’s open.

குடியரசு கட்சியின் 'அன்பர் தின' வாழ்த்துகள்

எதிர்மறை விளம்பரங்கள் எப்படி செய்வது என்பதை குடியரசு கட்சியிடமிருந்து கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

ஜனநாயக் கட்சியின் முன்னணி வேட்பாளர் பராக் ஒபாமாவைத் தாக்கிய வாழ்த்து அட்டை:

Barak Obama - Attack e-cards: valentines Day special by GOP Republicans

மற்றொருவரான ஹில்லரி க்ளின்டன் தலைவரானால் என்ன நடக்கும் என்று பயமுறுத்தும் காதலர் தின ஸ்பெஷல்:

Hillaru Clinton - Democratic Party : Negative campaigns by Republican Politics

www.அடுத்த அதிபர்.com

எந்த அமெரிக்க தேர்தலிலும் இல்லாத வகையில் 2008 அமெரிக்க அதிபர் தேர்தலில் இளம் வாக்காளர்களின் பங்களிப்பு அதிகரித்துள்ளது. இந்த முறை நவம்பர் தேர்தலுக்கு முன் 18 வயதை எட்டும் இளைஞர்களுக்கும் முன்னோட்டத் தேர்தல்களில் வாக்களிக்க அனுமதி உள்ளது.

இளைஞர்களை கவரும் விதமாகவும், இணையம் மூலம் மக்களை அடையவும் களத்தில் இயங்கும் எல்லா போட்டியாளர்களும் தங்களுக்கென வலைத்தளங்களை உருவாக்கியுள்ளனர்.
அரசியல், உலகம், பொருளாதாரம், சமூகம் என எல்லா துறைகளிலும் தங்கள் நிலைப்பாட்டை போட்டியாளர்கள் இந்தத் தளங்களில் காணத் தருகின்றார்கள்.

போட்டியாளர்களுக்கென தனி You Tube பக்கங்களும் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன.

பாரக் ஒபாமா – http://www.barackobama.com/index.php

ஹிலரி கிளிண்டன் – http://www.hillaryclinton.com/

ஜான் மெக்கெயின் –  http://www.johnmccain.com/

மைக் ஹக்கபி – http://www.mikehuckabee.com/

You Tube பக்கங்கள் 

பாரக் ஒபாமா You Tube பக்கம் – http://www.youtube.com/user/BarackObamadotcom

ஹில்லரி கிளிண்டன் You Tube பக்கம் http://www.youtube.com/user/hillaryclintondotcom

மைக் ஹக்கபியின் You Tube பக்கம் – http://www.youtube.com/profile?user=explorehuckabee