Tag Archives: Foreign

ஜெர்மனியின் உள்ளொன்றும் புறமொன்றும்: மைத்ரேயன் / Sign & sight

ஜெர்மானியர் ஒபாமா எழுச்சி பற்றி ஒரே குதூகலம் அடைகிறதைப் போல ஒரு போலித்தனத்தை நான் பார்த்ததே இல்லை என்கிறார் ஒரு துருக்கிய ஜெர்மன் பிரஜை.

இத்தனை பத்தாண்டுகளில் ஒரு நகரத்தின் மேயர் பதவி கூட ஒரு துருக்கிய ஜெர்மன் குடி புகுந்தவருக்கோ வாரிசுகளுக்கோ கிட்டியதில்லை. ஒரு கட்சியில் ஒரு முக்கியப் பதவி கூட துருக்கிய ஜெர்மனியருக்குக் கிடைத்ததில்லை. இவர்கள் ஏதோ அமெரிக்காவில் ஒரு கருப்பர் மேலே எழுந்ததற்கு அவருடைய வெற்றிக்கு ஆதரவு தெரிவிக்கிறார்களாம்!

நல்ல கண்டனம்தானே? அவர் இதே சொற்களில் அதைச் சொல்லவில்லை. அவர் ஜெர்மன் மொழியில் சொன்னதன் ஆங்கில மொழிப்யெர்ப்பை நான் தமிழுக்கு ஒரு சுருக்கமாகக் கொடுத்தேன். மீதத்தைக் கீழே பாருங்கள். அது சும்மா தூண்டில் பத்தி. வேறு சில ருசிகரமான கதுப்புகளும் இங்கு உண்டு. படியுங்கள்.

மைத்ரேயன்

தொடர்புள்ள வலைப்பதிவு: The Contentious Centrist: “Why are Germans so nuts about Obama?”

Frankfurter Rundschau :: “Mely Kiyak finds the frenzied enthusiasm for Barack Obama deeply hypocritical in a country where he wouldn’t stand a chance of becoming Bundeskanzler.

‘If participation means that immigrants should be politically integrated, then this country should be ashamed of the state of its political hierarchies. Because politicians of Turkish origin are making a huge effort and are spending a considerable part of their energy in fighting their way up electoral lists within their own parties. Not even half a percent of German-Turks have their own mandate. And with citizenship conditions growing more difficult by the year, they have to hear that they must speak primarily to German voters. Has anyone ever heard of a Turkish mayor? Why don’t we have a single minister-president with an immigration background. Why not in federal states like North Rhine-Westphalia, Baden-Würtemberg or Bavaria which have the largest immigrant populations?'”

'தேர்தல் நடக்கும் சுவடே இங்கே வெளியே தெரியாது'

இந்த வாரம் வெங்கட்டுடன் உரையாடல்.

1. கனடாவிலும் புதிய தலைவர் வரப்போகிறார் போலிருக்கிறதே… பக்கத்து பக்கத்து நாடுகளின் உறவு எப்படி மாறும்? அமெரிக்க கோலகலத்தோடு ஒப்பிடுங்களேன்.

கனடாவில் புதிய தலைவர் வரப்போகிறாரா இல்லையா என்று தெரியவில்லை. இப்பொழுதிருக்கும் நிலவரத்தில் வலதுசாரி கன்ஸர்வேட்டிவ் பிரதமர் ஸ்டீவன் ஹார்ப்பரே திரும்ப வரக்கூடும். அமெரிக்கா கனடா விவகாரத்தைப் பார்க்குமுன் கனடாவின் அரசியல் அமைப்பைக் கொஞ்சம் தெரிந்துகொள்ளலாம்.

  • வலதுசாரி – கன்ஸர்வேட்டிவ் – தற்பொழுதைய பிரதமர் ஸ்டீவன் ஹார்ப்பர் (Stephen Harper) – ஜார்ஜ் புஷ்ஷின் நண்பர், (கொச்சையாக அமெரிக்க அடிவருடி என்று இங்கே சொல்லப்படுபவர்). அல்பெர்ட்டா எண்ணைய் முதலாளிகளின் நண்பர்

  • இடதுசாரி – லிபரல் – கிட்டத்தட்ட பதினைந்து வருட ஆட்சிக்குப் பின் இரண்டு வருடங்களாக முக்கிய எதிர்க்கட்சி – தலைவர் ஸ்டெஃபான் டியான் (Stéphane Dion) – பசுமை விரும்பி.
  • அதி இடதுசாரி – நியு டெமாக்ரடிக் – நிரந்த மூன்றாமிடம் – தொழிற்சங்க ஆதரவு; தலைவர் ஜாக் லெய்ட்டன் (Jack Layton)
  • க்யெபெக் பிரிவினைவாதி கட்சி – ப்ளாக் க்யெபெக்வா (Bloc Québécois) – தலைவர் கில் ட்யூஸெப் (Gilles Duceppe) – தற்பொழுது பல் பிடுங்கப்பட்ட பாம்பு; சித்தாந்தத்தில் லிபர்ல்களையொத்த இடதுசாரிகள்.

(இன்னும் கொஞ்சம் விபரம் என்னுடைய பழைய தேர்தல் பதிவிலிருக்கிறது)

  1. கனேடியத் தேர்தல் பிரச்சாரம் – முதல் வாரப் போக்கு
  2. கனேடிய அரசு நம்பிக்கையில்லாத் தீர்மானத்தில் தோல்வி
  3. இந்திய பிராண்ட் அரசியல் கனடாவில் பரபரப்பாக விற்பனை

இதைத் தவிர புதிதாகப் பலம்பெற்று வரும் பசுமைக் கட்சி. ஆனால் இவர்களுக்கு ஒரூ இடம் கிடைத்தாலே பெரிய வெற்றியாகக் கருதப்படும். கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக சிறுபான்மையாக அரசு நடத்திவரும் ஹார்ப்பர் தன் அரசாங்கம் செயலிழந்த நிலையிலிருப்பதாகச் சொல்லி அரசைக் கலைத்திருக்கிறார். இதற்கு முக்கிய காரணம் புதிய லிபரல் தலைவர் ஸ்டெஃபான் டியான் கொள்கைப் பிடிப்பு இருக்குமளவுக்கு ஜனரஞ்சக அரசியல் நடத்தத் தெரியாதவர். பேச்சுத் திறனற்றவர். (வரவிருக்கும் பிரதமர் விவாதங்களில் ஸ்டீவன் ஹார்ப்பரும் ஜாக் லெய்ட்டனும் இவரைக் கடித்துக் குதறப்போவது உறுதி).

அதி-இடதான புதிய ஜனநாயகத்தின் இருப்பு லிபரல்களை விட நாங்கள் லிபரல்களானவர்கள் என்று காட்டுவதில் இருப்பதால் அவர்களுக்கு கன்ஸர்வேட்டிவ்களைவிட டியான்-தான் முக்கிய எதிரி. என் கணிப்பில் மீண்டும் சிறுபான்மை ஆட்சியாக, ஆனால் முன்னைவிட சற்று அதிக இடங்களைப் பெற்று கன்ஸர்வேட்டிவ்கள் திரும்ப வரக்கூடும். ஆனால் இவர்களுக்கு கனடாவின் பொருளாதார இதயமான ஒண்டாரியோ மாநிலத்தில் சொல்லிக் கொள்ளத்தக்க எந்த வெற்றியும் கிடைக்காது.

படிப்பறிவு குறைந்த, எண்ணெய்வளம் மிக்க அல்பெர்ட்டா மற்றும் மேற்கு மாநிலங்களில்தான் ஆதரவு கிட்டும். க்யெபெக்கில் பிரிவினை கட்சி பலமிழந்து காணப்படுவதால் அங்கு வலதுசாரியினர் ஒன்றிரண்டு புது இடங்களைப் பெருவார்கள். மொத்தத்தில் இந்தத் தேர்தல் முற்றிலும் தேவையற்றது. லிபரல்களை இன்னொரு தோல்விக்குள்ளாக்கி (தான் முழு வெற்றி பெறாவிட்டாலும்) உட்கட்சிப் பூசலை வளர்த்து பலவீனப்படுத்துவது ஒன்றே இதன் நோக்கம். இந்தப் பம்மாத்தை மக்களிடம் பரிய வைக்கச் செய்யும் பேச்சுத்திறன் ஸ்டெஃபான் டியானுக்குச் சற்றும் கிடையாது.

இனி அமெரிக்க ஒப்பீடு:

அமெரிக்காவைப் பார்க்க இங்கே தேர்தல் அவ்வளவு கோலாகலம் கிடையாது. அதிகபட்சம் யாராவது ஒருவர் வீட்டில் மூன்று தட்டிகள் புல்பரப்பில் குத்தியிருப்பார்கள் (அவர் போட்டியாளர் அல்லது அவரின் மச்சானாக இருக்கக்கூடும்). மொத்தம் ஐந்து வாரங்களில் எல்லாம் முடிந்துவிடும்.

ஒருவரை ஒருவர் அதிகம் திட்டிக்கொள்ளமாட்டார்கள். (நீ முட்டாள் என்றுகூடச் சொல்லமாட்டார்கள், “ஏனுங்க நீங்க முட்டாளமாதிரி பேசுறீங்க” என்றுதான் சொல்வார்கள்). இங்கே பிட்புல், ஹாக்கி அம்மாக்கள், ராணுவத்தில் குண்டடிபட்டவர்கள், கீழே வேலைசெய்யும் பெண்ணிடம் தவறாக நடந்து கொள்பவர்கள், என்றெல்லாம் தலைவர்கள் பீற்றிக் கொள்ளமாட்டார்கள். குடும்பங்கள் பெரும்பாலும் அரசியலில் இழுக்கப்படாது. தொலைக்காட்சி விவாதத்தில் பணவீக்கம், படைக்குறைப்பு, பசுமையாக்கம் என்றுதான் பேசுவார்கள். (அதனால் எந்த சுவாரசியமும் இருக்காது, மறுநாள் பேப்பரில் படித்தால் போதும்).

ஒரு விஷயத்தைச் சொல்லியாக வேண்டும்; சராசரி கனேடியரின் விழுமியக்களெல்லாம் இடதுசாரிதான். கனேடிய வலதுசாரி கன்ஸர்வேட்டிவ்கள் அமெரிக்க டெமாக்ரடிக்களைவிட அதிகமாகவே லிபரல்கள். 40 மில்லியன் ஸ்பானிஷ் பேசும் ஹிஸ்பானிய அமெரிக்கர்களுக்கு அமெரிக்காவில் எந்தத் தனியுரிமையும் கிடையாது. ஆனால் க்யெபெக்கில் மாத்திரமே இருக்கும் ப்ரெஞ்சுக் குடிமகன் இரண்டுநாள் கார் பயணம் செய்து சென்றாக வேண்டிய அல்பெர்ட்டாவிலும்கூட ப்ரெஞ்சு உரிமைகளைப் பெறுவார். இதை எந்தக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தாலும் மாற்றமுடியாது.

அதே போலே

  • அடிப்படைக் கல்வி,
  • இலவசக மருத்துவ உதவி,
  • ஓய்வுக்காலப் பாதுகாப்பு,
  • சிறுபான்மை (இந்தியர், சீனர்) குடிவரவு,
  • தற்பாலர் உரிமைகள்,
  • கருக்கலைப்பில் பெண்களுக்கான உரிமை,

போன்றவற்றை கனேடியர்கள் பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள். அதில் பெருமிதமடைகிறார்கள். இதில் தீவிர வலதுசாரிகளும் அடக்கம், நான் சம்பாதிக்கிறேன், நான்தான் பலனடைய வேண்டும் என்ற வலதுசாரி இங்கே எடுபடாது.

ஹார்ப்பர் வந்தால், கூடவே மெக்கெய்னும் வந்தால் அமெரிக்க அராஜகங்களுக்கு அடுத்த நொடியிலேயே துணைநிற்பார். ஸேரா பேலின் ஜார்ஜியாவைக் காப்பாற்ற என்று சொல்லி ரஷ்யா மீது படையெடுத்தால் ஹார்ப்பர் அவர்களுக்கு பூட்ஸ் பாலீஷ் போடுக்கொடுப்பார். அமெரிக்கா எண்ணைக்காகத் துளையிட்டால் ஹார்ப்பர் அதைவிட ஆழமாக அல்பெர்ட்டாவில் துளையிட்டு அந்த எண்ணையை டெக்ஸாஸ்க்கு அனுப்புவார். அமெரிக்காவை உதாரணம்காட்டி இங்கும் மாசுக்கட்டுப்பாடு தேவையில்லை என்று சொல்வார்.

பொதுவில் இழந்துபோன ஆஸ்திரேலிய, ஸ்பெயின் நட்புகளை அமெரிக்கா கனடாவின் தோழமையால் சரிகட்டிக் கொள்ளலாம். அல்பெர்ட்டாவில் மெக்கெய்-பேலினுக்குக் கோவில்கட்டி அங்கும் கருக்கலைப்புக்குத் தடைவிதிக்க முயல்வார்கள். பொதுவில் லிபரல்களான பிற கனேடியர்களால் இது தீவிரமாக எதிர்க்கப்படும். ஆனால் உருப்படியாக அமெரிக்க-கனேடிய பரஸ்பர ஒப்பந்தம் எதுவும் வரும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கில்லை. ஏனென்றால் அந்த நிலையில் பயனடையப்போவது ஒண்டாரியோ மாநிலமாகத்தான் இருக்கும், சக்திவாய்ந்த ஒண்டாரியோ ஹார்ப்பருக்கு எப்பொழுதுமே தலைவலிதான். எனவே கனடாவுக்கு அமெரிக்காவிலிருந்து எந்த நன்மையும் வராமல் பார்த்துக்கொள்வார்.

ஹார்ப்பர் வந்து ஒபாமா வந்தால் அடுத்த நொடியிலேயே ஹார்ப்பர் அவரிடமும் நட்பு பாராட்டுவார். ஆனால் ஒபாமா தேர்ந்தெடுக்கப்படாமல் இருக்க ஹார்ப்பர் ரிபப்ளிக்கன் கட்சிக்கு உதவ முயன்றதை ஒபாமா எளிதில் மன்னிப்பார் என்று தோன்றவில்லை. (ஜனநாயக் கட்சி ஆரம்ப கட்டத் தேர்தல் சமயத்தில், கனேடிய அரசு அதிகாரி ஒருவரிடம் தான் ஆட்சிக்கு வந்தால் கனேடிய நலன்கள் எந்த வகையிலும் மாற்றமடையாது என்று சொன்னார், உடனே கன்ஸர்வேட்டிவ் ஆட்கள் அதை அமெரிக்க ஊடகத்தில் பரப்ப ஒபாமா அமெரிக்க நலனுக்கு எதிரானவர் என்று ஹில்லரி முழங்கினார். கனேடிய பொதுநலனைவிட அமெரிக்க ரிபப்ளிக்கன்களின் நலன் முக்கியமா என்று எதிர்க்கட்சிகள் இங்கே வெடிக்க, அரசு அதிகாரி ஒருவரை பதவிநீக்கி ஹார்ப்பர் தன்னைக் காத்துக்கொண்டார்). ஒபாமா வருவது ஹார்ப்பருக்கு உவந்ததாக இருக்காது.

ஏதாவது அசம்பாவிதம் நடந்து லிபரல்கள் ஆட்சிக்கு வந்து மறுபுறத்த்தில் மெக்கெய்ன் ஆட்சிக்கு வந்தால் புஷ்ஷின் முதல் நான்காண்டுகளைப் போல கனடாவின் இருப்பை அமெரிக்க அரசு முற்றிலும் மறக்கும். வீராங்கனை பேலினுக்கு பஸ்மண்டை (nerd) டியோனை சீண்டி அழவிடுவது பொழுதுபோக்காக அமையும். அவரது அழுகையை மீண்டும் மீண்டும் ஒலிபரப்பி ரிபப்ளிக்கன் ஊடகங்கள் மாத்திரமல்லாமல் முழு அமெரிகாவுமே பொழுதுபோக்கு பெறும். குடியரசுக்கட்சியனர் எப்பாடுபட்டாவது கனடிய லிபரல் ஆட்சியை ஒழித்து கண்ஸர்வேட்டிவ்களைக் கொண்டுவர நன்றிக்கடனாக உதவுவார்கள்.

அந்த அசம்பாவிதம் இங்கே நடக்கும்பொழுது ஒபாமா ஆட்சிக்கு வந்தால் அமெரிக்க நலன்களுக்கு எதிராகக் கனடாவுக்கு உதவுவதாக ஒபாமாவை ரிபப்ளிக்கன்கள் சீண்டிக்கொண்டிருப்பார்கள். ஆனால் சில நீண்டகால ஒப்பந்தங்கள் உருவாகும். அதிகக் கூச்சல்கள் இல்லாமல் சில திட்டங்கள் நடக்கக்கூடும்.

ஆனால் எது எப்படியோ கிளிண்டன் போகும்பொழுது அமெரிக்காவும், க்ரெய்ட்ச்யென் போகும்பொழுது கனடாவும் பொருளாதாரத்தில் ஏறுமுகமாக இருந்தன. புஷ்ஷுக்குப் பிறகான அமெரிக்காவும் தற்பொழதைய வலதுசாரி அரசியலில் கனடாவும் பொருளாதாரச் சரிவில் இருக்கின்றன. இந்த நிலையில் அமெரிக்காவின் வேலைவாய்ப்புகளைக் கனடா பறித்துக்கொள்கிறது என்று அமெரிக்கார்கள் கூச்சலிடுவதையும் (இது அமெரிக்காவே முன்னின்று நடத்தும் உலகமயமாக்கலின் பின்விளைவுதான் என்பதை அமெரிக்கர்கள் உணர்வதாகத் தெரியவில்லை), கனடாவின் நீர், உலோகங்கள், பெட்ரோலியம், மரம் போன்ற இயற்கை வளங்களை அமெரிக்கா சூறையாடுகிறது என்று முனகும் கனேடியர்களும் பொருளாதாரச் சரிவு நிலையில் பரஸ்பர வெறுப்பைத்தான் உமிழப்போகிறார்கள் என்று தோன்றுகிறது. எல்லாம் நன்றாக இருக்கும் நிலையில் நட்பும் நன்றாகவே இருக்கும், கஷ்டகாலத்தில் நட்புகள் விரிசலடைவது இயற்கைததான்.

நான் இங்கே பொதுவான பார்வையைத்தான் வைத்திருக்கிறேன்.

பொருளாதாரம், பாதுகாப்பு, எல்லைப் பாதுகாவல், இயற்கை வளப் பகிர்வு, என்று பல விஷயங்களை விரிவாக அலச இங்கே இடமில்லை.

2. அமெரிக்காவுடன் ஒப்பிட்டால் கனடா அரசியலில் தெற்காசியர்கள் பெருமளவில் ஈடுபடுவதாக உணர்கிறேன். உண்மையா? இதனால் தமிழர்களின் நலன் முன்னெடுத்துச் செல்லப்படுகிறதா? அமெரிக்காவில் இந்திய வம்சாவழியினரின் தேர்தல் பங்களிப்பு குறித்த உங்கள் எண்ணங்கள் ப்ளீஸ்…

பதில் நாளை…